Tijdens Herzele Zingt! daagden we aanwezige rijmelaars uit om mee te schrijven aan het Langste Gedicht van Herzele. Het gedicht werd ook voorgedragen tijdens het evenement. Benieuwd naar het resultaat? Lees dan snel verder!
Het Langste Gedicht van Herzele
Geschreven door en voor Herzelenaars, met bijzondere dank aan Carla Cosyns van Poëtisch Collectief Herzele
Eerste stap van het langste gedicht,
voet voor voet verbreedt de pas zich.
De bomen zwijgen. De stilte schenkt verse adem.
Gedachten schrijven zinnen.
Een volmondige strofe legt zich neer.
Het blije zingen en dansen nu
doet mij in mijmeren verzinken,
Ik verglijd in de geschiedenis van je burcht-zijn.
Vreugdetranen parelen hun onzekerheid
in de wallen rond je gekwetste lijf.
De nacht verkruimelt in ruis
ook ik verdwijn als het ritme me vindt
en later, later pas
een oorsuizing als luisterding.
Wieg me op je bast, sus me met gehum
voed me met de klankkleur van je geur.
De lente is geweest met alle bloesems en vers gras
En nieuw licht, uit de verte, dat adem overneemt
van ontwakende mensen. Waterzon reikt naar zomer.
Zij heeft het altijd al geweten. Als ze lacht.
Kom en zing met ons mee en wees niet bang,
want dan heb je thuis minder noten op je zang.
We willen u raken met ons lied en onze stem, dus geniet en herleef!
De noten maken de gekste moves en dansen alle maten.
En als het even minder met je gaat, en de muizenissen de overhand nemen,
dan moet je zingen, kwelen, kwintelieren, want dan zal het leven je weer plezieren.
Samen zingen is één zijn met elkaar in vreugde en
zin hebben in het leven.
In de verte staren mag altijd.
En steeds en steeds en weer, telkens weer
zingt de zomer haar eigen lied en al wat leeft zingt mee.
Zoveel mooie klanken, melodie en refrein,
‘k wil de muziek bedanken: het is het beste medicijn!
Zingen geeft positieve vibes.
Hier zit ik dan, te genieten van mijn Gouden Keper in
de zwoele avondzon.
Rust.
Laad me met rust.
Uit volle borst lessen we onze dorst, dan drinken we bier
want met een goede De Ryck word je groot.
Mijn hart swingt wanneer dit knappe koor zingt. Laat dit maar even duren,
zo maak ik vlug buren met de mooie meid naast mij.
Dat maakt me blij! Want Herzele is top en geen flop!
Dus, komaan, Herzele, zingt! Want samen lachen en zingen verbindt.
Je hart gaat ook springen van samen zingen. Het geeft je energie om zeker nog 1050 jaar door te gaan.
Want alleen scheepjes vergaan, maar onze vriendschap én Herzele blijven altijd bestaan!
“Herzele zingt” geeft immers vonken en vuur. Geloof me, ’t is van lange duur.
Melodieën weerklinken. De neuriënde menigte in feeststemming voor een jarig dorp.
Mooi. Mooi. Mooi Herzele.
Ik hou van mijn dorp; een schitterende parel aan onze
Vlaamse kroon.
Ik maak een goal en mama zingt intussen liedjes van haar idool. We zingen samen in de maat.
Een toon, een melodie wordt symfonie. Van de symfonie van het leven bestaat helaas geen partituur. Toch moet er zang zijn;
Zalig zakt de zon in de zee. Met wijn voelen we ons fijn in Iezl op het plein… Euh…
op de “plush”.
Ik herinner me gisteren, denk aan morgen, maar leef vandaag. Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is.
Herzele moet nog een eeuwigheid mee. Want zoals Herzele is er maar één. Er is steeds iets te beleven.
Herzele zingt zodanig dat
alle omliggende gemeenten swingen op de tonen
van de liederen.
Herzele met de fiere burcht die de leeuw omarmt en liederen brult.
We zijn mals voor zij die vals zingen.
Een polka, een wals. Het speelt geen rol als je maar brult en
schreeuwt vanuit je hals.
De burcht briest.
En dan zweeft de burcht door de lucht. Iedereen verschiet.
“Hoe kan dat?” zeggen ze.
Het is een wonder dat zoiets gebeurt.
Maar het bier in de frigo stond koud.
Geel goud voor het hoofd.
Samen -vrolijk en blij- zingen wij met Harjasali in de zon.
Ik ben Nele en kom
naar 1050 jaar Herzele.
Ik weet niets af van het begin van dit bestaan, maar ik weet dat Herzele nog duizenden jaren blijft bestaan.
En ’t zingt en zingt. Het Vlaamse lied zal voort bestaan. Herzele, komaan!!
En als ik Herzele verlaat, dan laat ik een traan. Maar ik ben nooit ver weg en mijn hart blijft hier.
Hier aan de burcht.
Waar we lagen. Hangend aan druppels,
langzaam vergaan ze in zichzelf,
ze vormen zich wachtend tot een wolk.
Standvastigheid betekent: handen in de lucht
iedereen blij, blij buiten, blij met vrienden, blij zingen en het allermooiste
is gewoon jezelf zijn.
Het leven is een groot feest en zit vol verrassingen, liefde en geluk.
Waar zang en muziek is, is er feest.
Voet voor voet, de pas verbreedt zich nog steeds.
Ik hou van jou; mijn liefste vrouw.
Ik leef verder op het gezang van je hart. Onze stemmen vervoegen zacht en voorzichtig,
elke gezongen noot brengt glimlach op ons gelaat.
Zonnestralen strelen onze wangen rood.
We zingen: “Mooi, het leven is mooi”.
Mooi land.
Mooie mensen met zingende harten.
Met mooie gedachten.
Je bestaat door
de prachtige samenzang.
Wat is het fijn om hier te zijn.
Noten, mijn bolster hart, kraakt, groeit, bloeit,
zingt.
Vliegt de Steenuil.
Vliegt de arend.
Stormt de Buffalo recht naar ons glas.
Bier De Ryck is geen gezeik.
Na het drinken van dit bier, zingen we met plezier.
Zo mijmer ik aan de burcht. Ik lig te dromen van
de olifant van het circus.
Hij speelde lustig op zijn trompet. Door de wind. Op de fiets. Zoete zachte klanken langs schilderachtige wandelwegen.
Fris ritselen groene blaadjes, melodisch begeleiden de klanken.
de wind door de grassen,
spinnende poezen op terrassen.
Brede wegen, smalle paden.
Samen op stap. Burcht in zicht.
We voelen ons vrij in de natuur, kuierend door Herzele vol
bloemenpracht en cultuur.
Tekst is het pad, de melodie is de weg.
De kerkklokken klinken als muziek, zoals de molen
met zijn wiek. Dartele veulens, jong en blij,
galopperen in de wei.
Als ik de watertoren zie, ben ik thuis.
Al zingend ging ik binnen, nam zijn gilet.
Hij was ontgoocheld dat ik niet verder
ging.
Mijn hartslag bepaalt het ritme. Emoties.
Later is ook goed.
Stilletjes. Noot voor noot als op de vlucht
klonk daar een symfonie.
Plots. Aan de burcht.
Zingen en dansen. Het pad lonkt.
Net aangekomen en ik voel me herboren
hier op het platteland, waar gelijkgezinden zich verbinden
op een frisse zomeravond.
Samen hier. Zingen voor ons Sofietje haar verjaardag.
Happy Birthday! to Sofie. Of to om het even wie.
We dansen erop los en maken veel plezier.
Zingen geeft een warm gevoel.
Een lach, een groet, een blij gezicht.
In Herzele is het altijd feest. Als ik vogels hoor zingen
hoor ik Herzele.
Ze fluiten, de mooie vogels ze fluiten
Muziek, zon, gras, hemel, mooie muziek.
Meer moet dat niet zijn
een glas wijn.
Om te zingen sta je te springen
want de warmte van de samenzang is
voelbaar tot in het diepste van ons hart.
Heel apart.
En de burchtbewoners zingen mee.
En Herzele?
Herzele zingt altijd.
Herzele zingt waar men gratis bier drinkt.
Zingen over vroeger en nu: steeds boeiend.
Zingen verbindt.
Zingen maakt vrij.
Voor elke Herzelenaar en ook voor mij.
De lichtjes en stemmen die zingen
verwarmen de avond verspreiden en
kringen.
Echo van Burchtstappers weergalmt. Een avond lang.
De burcht.
Hij.
Komt.
Weer.
Tot.
Leven.
Want in Herzele valt altijd wel iets te beleven.
De schoonheid wordt mooier
met de dag, nog steeds,
na 1050 jaar, na elk lied, elk gedicht,
na elk menselijk solidair gebaar.
Want vraag Herzele om te zingen,
dan staan ze niet te springen,
het loopt wel los: 1050 andere dingen!
Samen zingen, drinken en plezier maken met dans,
we breken een lans voor feest en vertier.
Leren.
Dat kan het koor van de familie Von Trapp.
Leren van ons.
En de parapluutjes van Mary Poppins brengen ons soms in luchtige sferen.
Alcohol halveert je leven,
maar je ziet dubbel zoveel.
Elke korrel graan in een brood is
een drama
omdat het geen
bier mocht worden.
En elke bloem heeft een kleur.
Elke mens heeft een geur,
maar als je bloemen ziet,
vindt iedereen zijn keur.
Retteketet waar is mijn vleeskroket?
Vier het leven. Fluister, praat, roep, zing!
Zing voor het plezier
en dans voor de lol.
Komaan!
Een valse noot is toegestaan.
Laat ritme komen uit je hart.
Hemelse sferen ontmoeten
aardse klanken.
The Honeys, Dresh, en Abiel Scrutch baanden de weg
voor nieuw geweld.
Ontdek de ster.
’t Was voor de roem en niet
voor ’t geld.
Herzele. Ik ben hier graag. We hebben jou
gekozen en jij verwelkomde
ons met open armen.
Voor jou wil ik zingen,
de strofen, verzen en mensen aan
elkaar.
Ik adem blauw,
ik adem paars.
En dan bij jou kunnen zitten.
Een blik, en die dan op oneindig.
Lang.
Lang als deze avond kort is.
Wanneer het muziekrumoer
verstomt, kunnen we liggend in het burchtgras
naar sterren staren.
En denken.
Herzele
het woord alleen al
is een gedicht.
Het woord alleen al.
